مطالعات گسترده در سه دهه اخیر نشان داده است که یکی از تفاوت های فردی موثر بر یادگیری، سبک های یادگیری است که این سبک ها در پیشرفت تحصیلی فراگیران نیز تاثیر بسزایی دارد. سبک های یادگیری مورد نظر عبارتند از: دیداری، شفاهی، خواندنی- نوشتنی، حرکتی و چند حسی. مطالعه حاضر به بررسی ارتباط سبک های یادگیری دانشجویان دوره کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور مرکز تهران با پیشرفت تحصیلی آنان پرداخته است. به منظور مطالعه ارتباط متغیرهای مورد بررسی، از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. جامعه آماری، شامل کلیه دانشجویانی است که در سال تحصیلی 85-86 در سال دوم دوره کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور مرکز تهران به تحصیل اشتغال داشتند که مجموع آنها 2063 نفر بوده و با استفاده از جدول مورگان از مجموع دانشجویان گروه علوم انسانی 160 نفر، از مجموع دانشجویان گروه علوم پایه 44 نفر و به دلیل پایین بودن جمعیت گروه فنی- مهندسی تمامی 80 دانشجوی شاغل به تحصیل در این گروه، به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه سبک یادگیری (دیداری، شفاهی، خواندنی- نوشتنی، حرکتی، چند مدلی) یا VARK می باشد. نتایج نشان داد که بین سبک های یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور، رابطه معنی داری به دست نیامده است. اما با در نظر گرفتن گروه های مختلف تحصیلی، مشخص گردید بین سبک شفاهی و گروه علوم پایه، سبک خواندنی- نوشتنی و گروه فنی و مهندسی، سبک حرکتی و گروه علوم انسانی و سبک چند حسی و گروه های علوم انسانی و علوم پایه رابطه معنی داری حاصل شده است.

مقدمه نظر به اهمیت مباحث مرتبط به اثربخشی مداخله های شناختی درمانی به عنوان عامل تاثیرگذار بر عملکرد دانشجویان و نیاز به اندیشیدن تمهیدات مناسب و راه گشا در جهت حمایت و گسترش این مبحث، این پژوهش باهدف مطالعه ی تاثیر سه روش درمان شناختی خوان داری، دیداری، شنیداری بر عملکرد دانشجویان با توجه به جنسیت و سبک یادگیری انجام شد. روش در این پژوهش از روش پیش آزمایشی از نوع پس رویدادی استفاده شده است و ابزار پژوهش پرسشنامه های استانداردشده ی سبک های یادگیری کلب و عملکرد در تکلیف است. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان درس روش تحقیق مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد رودهن تشکیل می دهد که 80 نفر از این تعداد به عنوان گروه نمونه، به روش غیر تصادفی و داوطلبانه انتخاب شدند و موردمطالعه قرار گرفتند. نتایج یافته های به دست آمده نشان داد که اثر اصلی عامل جنسیت بر روی عملکرد در تکلیف معنی دار نیست ولی اثر اصلی سبک یادگیری بر روی عملکرد در تکلیف معنی دار است، همچنین اثر اصلی روش درمانی بر روی عملکرد در تکلیف معنی دار است. براساس نتایج این پژوهش اثر تعاملی روش درمان، جنسیت و سبک یادگیری بر روی عملکرد نیز معنی داراست. بحث و نتیجه گیری با توجه به یافته ای به دست آمده در این پژوهش می توان گفت درمان شناختی تاثیر به سزایی در سبک یادگیری دارد و یا استفاده از این روش درمان گران می توانند برای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و دانشجویان از آن بهره گیرند.

«تایپوگرافی متحرک» یا «فن بیان با متن متحرک» یکی از شاخه های ارتباط تصویری است که با ادغام کردن متن و حرکت، ویژگی های شخصیتی و احساسی و معنایی متن را انتقال می دهد و در نهایت توجه بیننده را با هدفی خاص دست کاری می کند. پژوهش حاضر با هدف دستیابی به الگویی ساختارمند، با رویکرد نشانه شناسانه به تایپوگرافی متحرک در نظام یادگیری دیداری می پردازد و به روش توصیفی-تحلیلی، داده ها را با استفاده از اسناد و منابع کتابخانه ای و اینترنتی گردآوری و تحلیل می کند. این مقاله با دسته بندی خصوصیات تایپوگرافی حرکتی در قالب های گوناگون و نیز با بررسی راهکارهای ایجاد محتوای متحرک در یادگیری دیداری2، به پرسش: «تایپوگرافی متحرک با چه کیفیاتی حافظه بصری را در یادگیری دیداری ارتقاء می دهد؟ » می پردازد. در راستای پاسخ به این پرسش، با مطالعه پیشینه های پژوهشی در ارتباط با «حرکت و بیان و معناپردازی مبتنی بر ادراک و تفکر بصری» که در مقالات و کتاب های نویسندگان ایرانی و خارجی نگاشته شده است، به این نتیجه خواهد رسید که تایپوگرافی متحرک با حضور پتانسیل های زمانی، فضایی، حرکتی و نیز نشانه های بیانی مبتنی بر مدل های ذهنی معنادار در ایجاد محتوای یادگیری متحرک، می تواند در درک بهتر و ارتباط با موضوع موثر باشد.

مقدمه ضعف در ادراک دیداری یکی از مواردی است که در کودکان دارای اختلالات یادگیری دیده می شود و تقویت آن باعث بهبود عملکرد تحصیلی کودکان می شود. هدف پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بسته آموزشی مبتنی بر غلبه طرفی بر تشخیص دیداری، حافظه دیداری و اکمال دیداری کودکان 7 تا 12 سال دارای اختلالات یادگیری انجام شد. روش روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. از میان کودکان مقطع ابتدایی که در کلینیک های روانشناسی شهر تهران در سال 1399 تشخیص اختلالات یادگیری گرفته بودند، به صورت در دسترس و داوطلبانه، 30 نفر (18 دختر و 12 پسر) انتخاب و سپس به شیوه تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون دست برتری ادینبرگ (1970)، ارزیابی رشد عصبی-مغزی دلاکاتو (1997) و آزمون ادراک دیداری گاردنر (1982) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 25، شاخص های توصیفی-استنباطی، تحلیل کوواریانس تک متغیره و تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بسته آموزشی مبتنی بر غلبه طرفی بر مولفه های تشخیص دیداری (0/01>P و 31/38=F)، حافظه دیداری (0/01>P و 14/68=F) کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری در گروه آزمایش تاثیر داشته و بر مولفه اکمال دیداری تاثیر نداشته است. نتیجه گیری: تمرین های ایجاد غلبه طرفی به دانش آموزان کمک می کند عملکرد بهتری در ادراک دیداری داشته باشند؛ بنابراین پیشنهاد می شود جهت بهبود ادراک دیداری کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری تمرین های مربوط به غلبه طرفی در برنامه درمانی آن ها گنجانده شود.

زمینه و هدف: اساسا هر کس ترجیحا با یک شیوه خاص بهتر یاد می گیرد و اساتید باید شیوه تدریس خود را با سبک یادگیری (learning style) دانشجویان تطبیق دهند. اما بنظر می رسد ما در کلاسهای درس کمتر به این مقوله مهم توجه می کنیم ممکن است باعث افت  کارآیی تدریس گردد. بدین منظور این مطالعه در دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کاشان در سال 1383 انجام گرفت.روش و ابزار: این مطالعه یک پژوهش توصیفی است که در آن 130 نفر از دانشجویان پرستاری و بهداشت و مامایی مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از یک پرسشنامه استاندارد شده که در آن 30 سوال در 6 حیطه یادگیری دیداری (visual)، مشارکت عملی در کلاس درس (tactile)، شنیداری (auitory)، گروهی(group)  کار عملی در فیلد و آزمایشگاه (kinesthetic) و یادگیری انفرادی (individual) مورد استفاده قرار گرفت. نظرات افراد مورد مطالعه در مورد ترجیح آنان در یادگیری با استفاده از امتیازبندی لیکرت بین 5-1 تعیین گردید. پس از جمع آوری داده ها امتیازات کسب شده طبق دستورالعمل در عدد 2 ضرب شده بصورت زیر دسته بندی گردید: 5-38 (major LSP)، (minor LSP) 37- 25و 24-0 (negligible LSP) تعیین گردید. سپس بااستفاده ازآمارتوصیفی نتایج مورد تحلیل آماری قرار گرفت.نتایج: 44 نفر (3/32  درصد) از افراد مورد مطالعه مذکر و 88 نفر (7/67  درصد) مونث بودند. 59 نفر (4/45 درصد) دانشجوی پرستاری، 52 نفر (40 درصد) دانشجوی بهداشت و 19 نفر6/14)  درصد) دانشجوی مامایی بودند. امتیاز کسب شده گروه یک (دیداری) 1/1±7/37، امتیاز گروه دو (مشارکت عملی در کلاس) 1± 6/38، امتیاز گروه سه (شنیداری) 3/1±3/31،  امتیاز گروه چهار (گروهی) 2/1±8/35، امتیاز گروه پنج (کار عملی در فیلد) 4/1±38/39 و امتیاز گروه شش (مطالعه انفرادی) 2/1 ± 6/30 که کمترین امتیاز و ترجیح در مورد سبک یادگیری دانشجویان بوده است. دراین مطالعه بین سبک یادگیری، جنس و رشته تحصیلی اختلاف معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به امتیازات کسب شده و اختلاف سبک یادگیری دانشجویان بنظر میرسد، روشهای تدریس دیداری و عملی از کارآیی بالاتری برخوردار بوده و لازم است اساتید در زمان تهیه طرح درس به آن توجه کند. همچنین مطالعه بیشتر در دروس مختلف و در شرایط مختلف بمنظور مشاهده کارآیی شیوه های تدریس و یادگیری دانشجویان توصیه میگردد.

مقدمه: یادگیری خودتنظیمی تصور یا عقیده ای است که نشان دهنده یادگیری فرد است و موضوع آن این است که فرد چگونه، چه زمانی و چطور یاد می گیرد.ازاین رو هدف از مطالعه حاضر بررسی روابط بین یادگیری خودتنظیمی و سبک فرزندپروری و سبک یادگیری دانش آموزان و تعیین سهم سبک فرزندپروری و سبک یادگیری در پیش بینی یادگیری خودتنظیمی بود.روش: در این پژوهش 313 دانش آموز دختر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه های سبک یادگیری کلب، پرسشنامه اقتدار والدین و پرسشنامه خودتنظیمی دانش آموز زیمرمن و پونز را تکمیل کردند. داده ها به کمک شیوه آماری همبستگی و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند.نتایج: نتایج تحلیل رگرسیون با روش گام به گام نشان داد که از بین مولفه های مورد بررسی، مولفه سبک فرزندپروری مقتدرانه در میان سبک های فرزندپروری 05%0 واریانس یادگیری خودتنظیمی و سبک یادگیری مفهوم سازی انتزاعی 08% واریانس یادگیری خودتنظیمی را پیش بینی می کند که از میان این مولفه ها، سبک فرزندپروری مقتدرانه قدرت پیش بینی کنندگی بیشتری دارد.بحث و نتیجه گیری: پژوهش حاضر لزوم پرداختن به سبک یادگیری و سبک فرزند پروری را در فرایند یادگیری خودتنظیمی تاکید می کند.

با توجه به گسترش روزافزون پژوهش های علوم شناختی، کدگشایی مغز انسان یک موضوع داغ در حوزه علوم عصب شناسی محاسباتی است. در این راستا پژوهش های متعددی جهت ارایه روشی کارا و موثر برای کدگشایی فعالیت مغز انسان با پردازش دادگان fMRI در حال انجام است. خروجی این روش ها به طورعمومی معطوف به ارایه یک مدل محاسباتی تعمیم یافته است که امکان تشخیص سیگنال مغزی و تعلق آن به عامل محرک (شیء دیداری) را ارایه می دهد. دادگان مغزی دارای ابعاد زمانی و فضایی زیادی هستند که سبب افزایش تعداد ویژگی ها نیز می شود. همچنین استخراج ویژگی های مفید از تصاویر مغزی مانند fMRI کاری پیچیده است. این امر سبب طولانی شدن عمل هم گرایی در الگوریتم های یادگیری برای ایجاد مدل مناسب می شود؛ با توجه به چالش های یادشده، روش های یادگیری گروهی چندوجهی یک پیشنهاد مناسب برای حل مساله کدگشایی مغز محسوب می شود که تلفیقی مناسب بین ویژگی های عملکردی متفاوت در دادگان مغزی ایجاد می کند. در روش پیشنهادی داده های آموزشی بر اساس اطلاعات متقابل در فضای ویژگی خوشه بندی می شوند، به صورتی که فضای ویژگی به چند وجه تفکیک می شود؛ سپس روی هر وجه ویژگی یک مدل ماشین بردار پشتیبان به صورت موازی آموزش داده می شود. در مرحله آزمون، فضای ویژگی دادگان آزمون نیز به صورت مشابه دادگان آموزش تقسیم می شود؛ و هر بردار ویژگی به مدل مربوطه تخصیص داده خواهد شد. از هر مدل یک بردار احتمالاتی تولید می شود و با هم جوشی این بردارها ماتریس پروفایل تصمیم گیری ساخته خواهد شد؛ درنهایت عملگرهای وزن دار مرتب شده اعمال می شود. جهت بررسی کارایی رویکرد پیشنهادی از رویکرد اعتبار سنجی متقابل با سناریوی درون فردی استفاده شده است. معیارهایی مانند صحت و ماتریس درهم ریختگی برای ارزیابی مدل، به کار برده شده است. با بررسی عملکرد مدل بر روی هر وجه ویژگی، می توان دقت دسته بندی با میانگین بیش از 50% را به دست آورد؛ اما در مدل گروهی نظارتی متوسط صحت تشخیص به بیش از 90 درصد می رسد.

پژوهش حاضر به منظور مقایسه عملکرد کودکان با و بدون اختلالات یادگیری در آزمون دیداری - حرکتی بندرگشتالت اجرا شد. در این پژوهش 80 دانش آموز دختر و پسر با و بدون اختلالات یادگیری در پایه های سوم و چهارم ابتدایی شهر کاشان شرکت کردند. ابزار این پژوهش آزمون دیداری - حرکتی بندرگشتالت بود که از روش نمره گذاری کوپیتز برای ارزیابی عملکرد کودکان در این آزمون استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون آماری t مستقل نشان داد که عملکرد کودکان دارای اختلالات یادگیری در آزمون بندرگشتالت در مقایسه با کودکان عادی دارای تفاوت معنادار است. کودکان دارای اختلالات یادگیری تصاویر آزمون بندرگشتالت را با خطاهای بیشتری ترسیم می کنند.